سعی کن همیشه تنها باشی

سعی کن همیشه تنها باشی

چون تنها به دنیا می آیی و تنها میمیری

بگذارعظمت عشق را هیچگاه درک نکنی

چون آنقدر عظیم است که تورا در زندگی نابود می کند


اما اگر عاشق شدی...

فقط یک نفر را دوست بدار

"بخند" "گریه کن" "و قدم بردار" 

تنها برای یک نفر..!

عشق یعنی چه؟

  
از بهار پرسیدم ،عشق یعنی چه؟

گفت: تازه شکفته ام ،هنوز نمی دانم

از تابستان پرسیدم ،عشق یعنی چه؟

گفت: فعلا در گرمای وجودش غرقم ، نمیدانم

از پاییز پرسیدم ،عشق یعنی چه ؟

گفت: در هزار رنگ آن باخته ام ، نمیدانم

ازمستان پرسیدم، عشق یعنی چه؟

گفت: سرد است و بی رنگ

از پدر پرسیدم، عشق یعنی چه؟

گفت: یعنی تو !

از مادر پرسیدم، عشق یعنی چه؟

گفت: یعنی هر که در این خانه است.

از خواهر پرسیدم ،عشق یعنی چه؟

گفت: هنوز به آن نرسیده ام

از ماه پرسیدم ،عشق یعنی چه ؟

شرمگین و خجل خود را در آغوش آسمان پیدا کرد

شبی دیگر از ماه پرسیدم ،عشق یعنی چه ؟

ماه با چهره ای باز و خندان گفت : یعنی مهتاب !

از خود عشق پرسیدم ،عشق آخر یعنی چه؟


با تبسمی گفت:
عشق یعنی مهر بی پایان به خالق هستی ...

اون روزا یادش بخیر ؛ چه روزای قشنگی بود ...

اون روزا یادش بخیر ؛ چه روزای قشنگی بود ...

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم

کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش

را از نگاهش می توان خواند

کاش برای حرف زدن

نیازی به صحبت کردن نداشتیم

کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود

کاش قلبها در چهره بود

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد

و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم

سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست

سکوتی را که یک نفر بفهمد

بهتر از هزار فریادی است که هیچ کس نفهمد

سکوتی که سرشار از ناگفته هاست

ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد

دنیا را ببین ...

بچه بودیم از آسمان باران می آمد

بزرگ شده ایم از چشمهایمان اشک می آید!

بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن

بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه

بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم

بزرگ شدیم تو خلوت اشک می ریزیم

بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست

بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه

بچه بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم

بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی

بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم

بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن

بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که

اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه

کاش هنوزم همه رو

به اندازه همون بچگی ۱۰ تا دوست داشتیم

بچه که بودیم اگه با کسی

دعوا میکردیم ۱ ساعت بعد از یادمون میرفت

بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم

بچه که بودیم گاهی با یه تیکه نخ سرگرم می شدیم

بزرگ که شدیم حتی ۱۰۰ تا کلاف نخم سرگرممون نمیکنه

بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود

بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه

بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود

بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم

بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم

بزرگ که شدیم همش تو خیالمون برمیگردیم به بچگی

بچه بودیم درد دل ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند

بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم... هیچ کس نمی فهمد

بچه بودیم دوستیامون تا نداشت

بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره

بچه که بودیم بچه بودیم

بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ، دیگه همون بچه هم نیستیم

شاید به روی خودمون نیاریم

ولی همیشه ذهنمون پر از این آرزوست که :

ای کاش هیچ وقت بزرگ نمی شدیم

و هنوزم تو عالم بچگی بودیم

همون دوران بچگی هایی که پر از عشق بود و شور و نشاط و سرزندگی ...

وباز تنهاییم.......

وقتی تنهاییم دنبال دوست میگردیم وقتی پیداش کردیم دنبال عیباش میگردیم وقتی از دستش دادیم دنبال خاطره هاش می گردیم 

وباز تنهاییم.......

شب شام غریبان حسین است

شب شام غریبان حسین است


تمام عرش در دامان حسین است


بروز واقعه مردان ایثار


سراسر جان به قربان حسین است


دگر این شب سحر از پی ندارد


که خورشید جهان بی سر حسین است


علمدار سپاه کربلا رفت


سر ماه بنی هاشم بدامان حسین است


یکایک یاوران خفتند در خاک


که بی یاورترین شاهان حسین است


بدشت نینوا غوغا است امشب


که زینب در غم خون حسین است


که باور می کند در قتل گاهی


لب تشنه تن زخمی و عریان حسین است


چو زینب بی برادر گشته امشب


لبش نالان به ذکر یا حسین است


یتمان را پرستاری کند او


چو جانش پاک نالان حسین است


همه کوهها خجل در استواریش


چو خواهر جان، بجانان حسین است


نمی دانم که این اعجوبه صبر


همان بی تاب هجران حسین است


بلی در دامن پاک علی بود


که همدم مونس جان حسین است


چه باشد انتظار از آغوش زهرا


به غیر از زینب و جان حسین است