خدا چراغی به او داد...

خدا چراغی به او داد...

روز قسمت بود..خدا هستی را قسمت میکرد.خدا گفت: چیزی از من

بخواهید هر چه باشد شما را خواهم داد ..سهمتان را از هستی طلب

کنید زیرا خدا بخشنده است.

و هر که آمد چیزی خواست..یکی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای

دویدن..یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز..یکی دریا

را انتخاب کرد و یکی آسمان را .

در این میان کرمی کوچک جلو آمد و به خدا گفت:خدایا من چیز زیادی

از این هستی نمی خواهم .نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ نه بال و

نه پایی..نه آسمان و نه دریا.

.....تنها کمی از خودت..تنها کمی از خودت به من بده و خدا کمی نور

به او داد. نام او کرم شب تاب شد.خدا گفت: آن که نوری با خود دارد

بزرگ است..حتی اگر به قدر ذره ای باشد. تو حالا همان خورشیدی که

گاهی زیر برگ کوچکی پنهان می شوی و رو به دیگران گفت: کاش

می دانستید که این کرم کوچک بهترین را خواست..زیرا که از خدا جز

خدا نباید خواست.