خوش به حالت سهراب

خوش به حالت سهراب


دلت خوش آسمان مال تو است

پنجره هاي خيال مال تو است

راستي دل خوش سيري چند؟

تو نمي گيري پند؟

تو نخواهي فهميد

آسمان آبي نيست

دل من خالي نيست

به خيالت مردم زير باران همه جا را گشتند

نه نديدند آنها صوت يك گرسنه را

حس نكردند آنها حرفهاي دل يك عاشق را

بگذريم اي سهراب

آدرسي مي خواهي؟

خانه اي مي جويي؟

خانه دوست كجاست؟

من به تو خواهم گفت:

دوست اگر دوست بود

خانه اش پيدا بود

دوست اگر دوست بود

در دلت پنهان بود

گوش كن اي سهراب

خش خشي نيست

كودكي نيست

لانه اي نيست

يك عقابي است فقط سر آن كوه بلند

و تو از آن پايين مي گويي:

آسمان مال من است